Kendimi bildim bileli anaç bir yapıya sahip oldum hep... Anne olmak, bir evlada sahip olmak benim için nirvanaydı belkide... Anneliğe ve evladına düşkün biri olarak "çalışan anne" olmak o kadar zor ki ; ondan ayrı geçirdiğim her dakika bana çok zor geliyor. İşten gelir gelmez öyle bir koştura koştura yürüyorum ki annemin evine (anladığınız üzere İdil Mısra'ya anneannesi bakıyor) eşim hemen her seferinde "yavaş Deniz! Bu acele niye?" dese bile bilmiyor ki ; kaybettiğim her saniye, evladım ile geçireceğim zamandan çalınmış bir zaman dilimi... Bu nedenledir ki ; ondan ayrılmadan, evden yapabileceğim bir işim olsun istedim hep... Ve bu sebeple el emeği / hobilerimi mutlulukla yapacağım bir işe dönüştürmek en büyük hedefim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder