Güzel bir İstanbul sabahından Günaydınlar :)
Uzun zaman bir işi yapmayınca nasılda bocalıyormuş insan, benim ki de o hesap yazmaya yazmaya içimdekileri-kelimeleri nasıl da hapsetmişim farkında olmadan. Ve kendime de kalemime de ne kadar haksızlık yaptığımı da farkettim en sonunda... İnsanı sevdiği birşeyden yine kendisi mahrum edebiliyormuş ; ne acı ...Tabii yaşadıklarımızın ve başımıza gelenlerin de bunda payı büyük olsa da bu birazda bizim elimizde değil mi?
Evettt nerede kalmıştık? En son kalemi kâğıdı elime aldığımda Mavi'me hamileydim. Sonra ne oldu anlamadım bile... En iyi sırdaşımı ; kalemimi, yazma şevkimi nasılda küstürdüm kendimden ? Bu o kadar acı verdi ki bana, onunla yüzleşmeye, ondan af dilemeye bile cesaret edemedim uzunca bir zaman ... Siz siz olun haksızsanız eğer mutlaka Özür dileyin. Kim olduğu, ne olduğu önemli değil. İçten bir özürle affedileceksinizdir mutlaka. Sağolsun o da beni affetti 😊 Barıştık ve ben çookkkk mutluyum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder