19 Kasım 2015 Perşembe

Mavi prenses İdil Mısra

Veeee işte Mavi düşüm, prensesim İdil Mısra huzurlarınızda :)

Kendimi bildim bileli anaç bir yapıya sahip oldum hep... Anne olmak,  bir evlada sahip olmak benim için nirvanaydı belkide... Anneliğe ve evladına düşkün biri olarak "çalışan anne" olmak o kadar zor ki ; ondan ayrı geçirdiğim her dakika bana çok zor geliyor. İşten gelir gelmez öyle bir koştura koştura yürüyorum ki annemin evine (anladığınız üzere İdil Mısra'ya anneannesi bakıyor) eşim hemen her seferinde "yavaş Deniz! Bu acele niye?" dese bile bilmiyor ki ; kaybettiğim her saniye, evladım ile geçireceğim zamandan çalınmış bir zaman dilimi... Bu nedenledir ki ; ondan ayrılmadan, evden yapabileceğim bir işim olsun istedim hep... Ve bu sebeple el emeği / hobilerimi mutlulukla yapacağım bir işe dönüştürmek en büyük hedefim...

Haydi başlıyoruz


  Güzel bir İstanbul sabahından Günaydınlar :)
Uzun zaman bir işi yapmayınca nasılda bocalıyormuş insan, benim ki de o hesap yazmaya yazmaya içimdekileri-kelimeleri nasıl da hapsetmişim farkında olmadan. Ve kendime de kalemime de ne kadar haksızlık yaptığımı  da farkettim en sonunda... İnsanı sevdiği birşeyden yine kendisi mahrum edebiliyormuş ; ne acı ...Tabii yaşadıklarımızın ve başımıza gelenlerin de bunda payı büyük olsa da bu birazda bizim elimizde değil mi? 

  Evettt nerede kalmıştık? En son kalemi kâğıdı elime  aldığımda Mavi'me hamileydim.  Sonra ne oldu anlamadım bile... En iyi sırdaşımı ; kalemimi,  yazma şevkimi nasılda küstürdüm kendimden ? Bu o kadar acı verdi ki bana, onunla yüzleşmeye,  ondan af dilemeye bile cesaret edemedim uzunca bir zaman ... Siz siz olun haksızsanız eğer mutlaka Özür dileyin.  Kim olduğu,  ne olduğu önemli değil. İçten bir özürle affedileceksinizdir mutlaka.  Sağolsun o da beni affetti 😊 Barıştık ve ben çookkkk mutluyum :)

9 Kasım 2015 Pazartesi

Masmavi Selamlar


 Tekrar merhabalar mavi dostları... Ancak farkettim ki up uzuuuun zaman olmuş yazmayalı...(Oysa ki en vazgeçilmez tutkum
 du :( ) Hüsranla sonuçlanan bir esnaflık macerası  (farkettim ki bu bana göre hiç değilmiş) Akabinde hayalini kurduğum en yüksek mertebe anneliğe terfim 💙 Maviş imi kucağıma alışım, birlikte geçirdiğimiz vakitler, çalışma hayatım, yazma tutkum ve vazgeçilmezim el emeği ürünlerim ile daha sık ve verimli yazılarımla artık yeniden buralardayım. Bi kahveye beklerim efendim 😉🌞☕

19 Haziran 2013 Çarşamba